Redactionele inleiding:

In editie 2-2008: aandacht voor het enthousiasme voor thee van de Amerikaanse theekenner en de wijze waarop hij in China een herwaardering op gang wist te brengen vor eigenheid, traditie en natuurlijke productiemethoden.

Lach en glimlach

Het geheim van de raadselachtige glimlach van de Ange au Sourire in Reims, de Chinese Han-Shan uit de 8e eeuw in China en de Mona Lisa.

Dwalen in Lapland

In onze serie labyrinthische ervaringen: Linda Wormhoudt over een labyrintsteen in Lapland. En Jaap Terburg over het werken met een labyrint in Zutphen.

Wonderlijk toeval

H.C. Moolenburgh presenteert een aantal van zijn mooiste toevalservaringen: het speelgoedkeffertje, de verloren bergkristal en de Vergiftigde Bruid.

Seizoensbeleving

Lente, zomer, herfst en winter zouden eigenlijk zes weken eerder moeten beginnen. Jaap Voigt schetst een innerlijk beeld van de winter, de lente, de zomer en de herfst. Aflevering 3: de zomer.

Liefde voor thee

Van Johannes van Dam is de volgende
woordenwisseling bekend:

Ober: “Zou u nog iets willen drinken?�?
Van Dam: “Wat voor thee heeft u in huis?�?
Ober: “Wat voor thee had u in gedachten?�?
Van Dam: “Een goeie Darjeeling�?
Ober: “Eh...�?
Van Dam: “Heeft u alleen zakjes? Van
Twining?�?
Ober: “Pickwick, ja.�?

Van Dam: “Oh, dan is een potje heet water genoeg, ik heb m’n eigen thee bij me.�? In een recente culinaire Special van het weekblad Elsevier legt Nederlands bekendste culinair journalist geduldig uit dat de meeste Nederlanders zich jarenlang matige, of zelfs inferieure theesoorten in handen hebben laten stoppen. Veegsel van de vloer, zoals de inhoud wel wordt genoemd, op smaak gebracht met essences van fruit en kruiden die niets met thee te maken hebben. Van Dam spreekt over een hele chemische fabriek – van bergamot (“waarvan columnist Martin Bril de geur niet geheel ten onrechte met WC-eend heeft vergeleken�?) tot de geur van appel en zoethout. Smaakjes die verhullen dat het om thee van matige kwaliteit gaat. Terwijl echte thee, thee zonder flauwekul, ‘een gigantisch avontuur’ kan zijn.

Nou, daar is de Amerikaanse theeliefhebber David Lee Hoffman het op de volgende pagina’s helemaal mee eens. Al zoekt hij het theeavontuur niet alleen in een kopje thee, maar ook in het land van de thee. “Nergens op de wereld heb ik zulke kwaliteit gedronken als in China,�? luidt zijn conclusie. “Al moet je je eerst een weg banen door hele bergen middelmatige thee.�? David Hoffman houdt van thee. Zoveel is duidelijk. En zijn liefde voor thee werkt aanstekelijk.

Als we hem in gedachten volgen op onverharde paden, de bergen in, op bezoek in dorpen waar geen Chinees ooit een westerling heeft gezien, begrijpen we op een gegeven moment steeds beter dat de ene thee de andere niet is. En waarom een werkelijk goede thee in feite altijd biologisch geteeld is.

Tijdens een van zijn eerste reizen door China belandt Hoffman in de Chinese theeprovincie Zhejiang. Thuisbasis van een van zijn favoriete soorten groene thee, Dragon Well. Een thee die talloze Chinese dichters heeft geïnspireerd. Hoffman neemt zijn intrek in een hotelletje in de buurt van de beroemde theetuinen. Slechts twee minuten lopen van een theemuseum.

Terwijl hij door het museum loopt, ontstaat er om hem heen ineens de nodige beroering. Iemand loopt langs met een zak net geplukte theeblaadjes. “Zoals ik altijd doe,�? zegt Hoffman, “stopte ik mijn neus even in de zak, en onmiddellijk wist ik waarom iedereen zo opgewonden was: dit was een thee van een uitzonderlijke kwaliteit. Het aroma was overweldigend.�?

Hoewel hij enorm zijn best doet de zak met thee te kopen, of in ieder geval een deel ervan, komt Hoffman niet verder dan een klein monster. “Later kwam ik erachter dat deze thee een geschenk was voor de president van Portugal – die op dat moment op bezoek was in China. Ik hoop van harte dat de Portugese president en zijn vrouw theeliefhebbers zijn.�? Zoals wij van harte hopen dat onze lezers aangestoken worden door Hoffmans enthousiasme. Het vermogen van een mens ergens warm voor te lopen, is altijd goed voor een glimlach.