Redactionele Inleiding VA-Magazine / Vruchtbare Aarde 4-2008

image
Home

Salon
Filmzaal
Keuken
Tuin
Reisverhalen
Archief
Links

Atelier


Editie 3-2008

image

Lopen naar Jeruzalem




Editie 4-2008

image
Dit nummer los bestellen

Redactionele inleiding:

image

In editie 4-2008: aandacht voor de levenslessen van hovenier Kees Schouten, klankbeelden in water, de kalender van Eugénie Drabbe, Shakespeare’s toekomstvisioen en de Codex Alimentarius.

Waterklankbeelden

Alexander Lauterwasser fotografeert waterdruppels. Zijn techniek is inmiddels zover ontwikkeld dat hij de respons van water op muziek zichtbaar weet te maken.

Tuin als spiegel

Aan een tuin heeft Kees Schouten genoeg om zich een beeld van de bewoners te vormen. Interview met een hovenier die ervan overtuigd is dat de intentie van de gever van een bos bloemen zorgt dat diezelfde bos een aantal dagen langer staat.

Winterslaap

“Een tijd om om binnenshuis te blijven en niet langs glibberige wegen weer even ergens naartoe te moeten rijden. De natuur neemt tempo terug. En ook wij moeten naar binnen.� Interview met de 85-jarige Eugénie Drabbe, die vertelt over haar ervaringen met de ‘kalender’ uit het maatschappelijk werk.

Codex Alimentarius

Alle vee zou vanaf 31 december 2009 behandeld moeten worden met antibiotica en groeihormonen. Onrust rond de Codex Alimentarius. Het woord is aan Rob Top, die namens Nederland deelnam aan de Codexbesprekingen.

Weense kus

Er staat een president met een ontwapenende kwetsbaarheid - zo nabij, dat je in je agenda lijkt te moeten bladeren om zeker te weten dat je niet ergens in de komende week een afspraak met hem hebt. Ademloos kijk ik naar een film over de Tsjechische oud-president Vaclav Havel, die pas vijf jaar na zijn aftreden mocht worden vertoond. Het is zover.

Indrukwekkend is de totale afwezigheid van enige façade; de humor ook en de zelfrelativering rond het geleidelijk ouder wordende lichaam. “Er is een probleem met uw broek,� zegt een assistente vlak voor een belangrijke toespraak. Ja, zegt Havel. “En niet alleen met mijn broek, maar ook met mijn das, met mijn overhemd en met mijn jasje. Misschien is er een probleem met mij.�

Geen probleem is er met zijn integriteit, die aanvoelt als een soort tweede huid. Er hangt iets vertrouwenwekkends rond deze man. Zoals we dat ook herkennen in een fascinerende rede van de nieuwe presidentsvrouw Michelle Obama (die op internet te zien is: YouTube), waarin zij afstand neemt van het klimaat van angst in voorbije jaren. “Angst voor alles, wat we verliezen, dat ons pijn gedaan wordt, altijd maar weer die angst... Een heel decennium waarin geen besluiten genomen leken te kunnen worden vóór iets; alleen maar tegen iets.�

Een mooie illustratie van het vertrouwen dat Obama’s verkiezing losmaakte vond ik de reactie van een twintigjarige Weense. ‘Ze was een vreemde voor me,’ zei een Amerikaan die met haar in de bus had gezeten. ‘Ze zat voor me. Ze hoorde me Engels spreken in mijn mobiele telefoon en draaide zich om, kuste me op de wang, en stapte de volgende halte uit zonder een woord te zeggen.’

Soms lijkt het wel alsof we met zijn allen een rol spelen in een mondiaal opgevoerd Shakespeare-stuk, niet wetend of we vastzitten in het oude koningsdrama Macbeth of al meedraaien in Shakespeare’s toekomstvisioen As You Like It. De ene keer raken we als vanouds verstrikt in de bekende, deprimerende belangenstrijd waarbij alle spelers vergeten zijn hoezeer alle leven een eenheid vormt; het volgende moment proeven we tot onze verbazing iets van de integriteit en natuurlijkheid van een nieuwe dag... Een thema dat in dit nummer op alle mogelijke manieren aan bod komt.

Onlangs mooi verwoord door de Amsterdammer Dick Sinnige, die in het tijdschrift Inzicht vertelt over een drukke groep kinderen waarvoor hij ooit de zorg had. Kinderen waarop hij maar geen greep kreeg, hoezeer hij ook zijn best deed. ‘Tot een jongen mij vroeg om een potje met hem te schaken. Ondanks mijn aanvankelijke weerzin – ik moest tenslotte de groep onder controle zien te krijgen – stemde ik in. Ik raakte helemaal verzonken in het schaakspel. Wat er toen gebeurde was een grote verrassing voor me. Ik kwam tot ontspanning en de hele groep werd kalm. Een kind leert blijkbaar wat we zijn, niet wat we zeggen.’ Bart Hommersen

Bovenstaande is de redactionele inleiding tot editie 4/2008.