Kijk eens door de ogen van Alexander en Fanny naar het stoeltje dat hun vader weet om te toveren tot de stoel van de Keizer van China. In feite draait de hele 5 uur durende film om de hunkering naar ‘het andere’ – de verbeelding, de fantasie, de wereld van de schimmen en inspiratie. Het verhaal van twee kinderen die uit hun warme nest vallen als hun moeder hertrouwt met een autoritaire bisschop. Fantaseren heet voortaan liegen. En liegen wordt streng bestraft. Een ongelooflijk rijk gelaagde film. De verbeelding van een archetypische reis, waarin de hoofdrolspelers facetten vertolken van de mens op weg – archetypen in de menswording.

Bij de recente documentaire over voormalig Sowjet-president Michael Gorbatsjov op IDFA 2018 kwam de herinnering op aan dat andere baken van integriteit: de Tsjechische dichter-president Václav Havel. In onze tijd - met zoveel politieke ego's - is het een verademing om te zien hoe een man als Havel zijn keuzes maakte in zijn presidentiele jaren. Een politicus die niet dacht in termen van macht en nationaal gewin.

Kijk hoe Havel vanuit de gevangenis aan zijn vrouw Olga over "hoop" sprak - als een geestelijke stemming: "Een voortdurend openstaan voor de dingen.. Hoop is wat anders dan optimisme. Hoop is niet de overtuiging dat iets goed zal aflopen. Hoop is een bewustzijn. Hoop is zeker weten dat iets zinvol is, ongeacht de afloop."

Jan Dirk van der Voort staat bij zijn koeien. “Vijf jaar geleden rook deze koeienvla nog zoals de mest van de meeste koeien ruikt. Nu is die onaangename geur weg en gelijk zie je bij de koeien de ontstekingen wegblijven. Wij hebben steviger koeien gekregen. Dieren die meer in balans zijn. De mest is de spiegel van een koe. We hebben onze koeien zien veranderen tot blije koeien en tegelijkertijd hebben we een veel betere kwaliteit melk gekregen.”

Heimat 1 (16 uur) en Heimat 2 (25 uur) zijn een ode aan de schoonheid. Regisseur Edgar Reitz (2x geinterviewd in VA: 4-2006 en 1-2014): “Alle landschappen die wij als kind betreden hebben, de atmosferen in de dorpen van onze jeugd, de sfeer van de huizen en de uitstraling van gezichten – dat zijn dingen die ons overkomen zijn, waar we tegenaan gelopen zijn, op een moment dat we niet probeerden de omgeving naar onze hand te zetten. Ze spraken ons aan in gelukkiger tijden, toen we er nog deel vanuit maakten. Daar nu over willen vertellen en nu de stemming opnieuw willen laten ontstaan, betekent een eendere toestand tot stand te willen brengen als in onze kindertijd.” Deze uren horen tot het mooiste wat er op filmgebied is gemaakt. |

In de hoop dat de rubriek zich mag ontwikkelen tot een ontmoetingsplek van zoekende en vragende VA-lezers.