Dromen van een dansende derwisj: een ontmoeting met Michael Derkse | Linda Appels over de vluchtige energie van geometrische figuren op het strand || Arita Baaijens over haar sprong in het diepe

VA's lentenummer 2020 is uit sinds vrijdag 27 maart


En natuurlijk komt tijdens het interview dat droombeeld van weleer ter sprake: het beeld van een dansende derwisj dat zijn leven een draai zou geven. Michael Derkse: ‘Ik ben het leven gaan ervaren als een tocht, waarin we steeds verder afraken van onze kern in het midden – tot de roep van binnen te sterk wordt om nog langer te negeren’ || Op het strand van Egmond vertelt Linda Appels over de ontroerende energie van geometrische figuren || Arita Baaijens: 'Mijn leven omgooien is het beste dat ik ooit gedaan heb. Alleen hoor ik nergens meer bij...'

Zoveel levenslust

Een ontmoeting met Michael Derkse

Foto: Hape Smeele

Een gesprek op landgoed Staverden met schrijver, inspirator Michael Derkse over zijn leven in geleende tijd en het steeds weer opduiken van een roodborstje: ‘Met de invloed van de dood in mijn leven ben ik de dingen anders gaan zien, heel anders zelfs – lichter, zachter ook, vooral zachter. En tegelijkertijd ervaar ik zo’n enorme levenslust – elke dag opnieuw.’

De zandcirkel als mandela

De landschapskunst van Linda Appels

Foto: Linda Appels

Al jaren maakt ze zandcirkels op het strand ... die bij vloed weer worden opgenomen door de zee. Patricia Wessels kwam Linda Appels een aantal jaren terug toevallig tegen op een warme dag aan zee. Sindsdien koesterde ze de wens de landschapskunstenares te interviewen – over ‘durven staan voor wie je bent’ en natuurlijk over loslaten – wat zij in haar leven als geen ander heeft gedaan.

Een gezond perspectief

Arita Baaijens over haar behoefte aan rebellie

© Arita Baaijens

‘In steden herinnert alles ons aan de menselijke grootsheid,’ aldus Arita Baaijens in haar ontmoeting met Laura Vegter. ‘Alles in steden is door ons gebouwd: gebouwen, wegen, vliegtuigen die overkomen… Maar in de woestijn word je als mens tot je proporties teruggebracht. Je buigt mee en dan red je het misschien, of niet. In de woestijn beteken ik níets! En dat is zo’n gezond perspectief.’


Amor fati, omarm je lot!

De symboliek van Matroesjka’s

Het lot dat ons leven steeds een andere kant opstuurt! Voor Marjet Maks een mateloos boeiende gedachte. ‘Hoe zou mijn leven verlopen zijn als ik met die leuke Australiër was getrouwd. Hij wilde wel, ik toch liever niet.’ Hoeveel andere levens zouden er mogelijk zijn geweest? Bij die gedachte gaat haar schrijversbloed stromen. Op zo'n moment haalt ze soms de Matroesjka’s uit de kast – symbool van eeuwig leven.


Column Wil Uitgeest

Een beeld zegt meer dan duizend woorden.


De deur van de ruimte voor kunstzinnige therapie sloeg met zoveel kracht open dat de kruk met een klap tegen de muur sloeg. Klaas trad binnen. ‘De dokter heeft me hier naartoe gestuurd.’ De therapeute vroeg hem een boom te tekenen... Het vel papier bleek al snel te klein. Uiteindelijk waren er vier tafels en twaalf met crêpetape aan elkaar geplakte A3-vellen nodig om zijn boom getekend te krijgen.

Column Jos van Wunnik

Kostbaar elzenbroek

Jos van Wunnik

'Ten noorden van het elzenbroek is prehistorisch aardewerk gevonden,' schrijft Jos van Wunnik. 'Vreemd dat dit gedeelte van het Schinveldse Bos zolang buiten mijn blikveld is gebleven. Een nog ongeschonden eenheid. Tussen de hoge, meerstammige elzen voel ik ontzag, elke keer als ik dit stuk bos betreed. Een ruimte van licht en ritme waarin je wordt opgezogen.'


Column Els Maasson

Het jongste kind


'Pijn ... We willen er vanaf. Liefst zo snel mogelijk. De paradox van mijn beroep is dat ik de mens juist naar hun pijn terugbreng. Daar is moed voor nodig, voor de therapeut, maar vooral voor de cliënt. Op het moment dat je je eigen innerlijke draken en demonen durft aan te kijken, ga je op reis. In de mythologie: ‘de reis van de held’. Je gaat het donkere bos in. Je eigen donkere bos.'


Uit het VA-archief: lezersaanbieding

Interview: Masaru Emoto | VA 4-2001

Coverbeeld Vruchtbare Aarde 4-2001

‘In Japan is het de gewoonte om tijdens de bereiding van rijstwijn samen te zingen,’ aldus de Japanner Masaru Emoto tijdens een memorabel VA-interview in 2001. ‘Men gelooft dat het zingen doorwerkt in de kwaliteit van de rijstwijn. Mensen kunnen zich blij en gesterkt voelen door naar muziek te luisteren. Ik vroeg me af of de vibraties ook zichtbaar te maken zouden zijn?’ Gratis voor VA-lezers.



 




Elke editie los nabestellen Geef abonnement cadeau Persoonlijk abonnement
Footer