Projecten, initiatieven, producties van
Adelheid Roosen en anderen:
De Gesluierde Monologen (2003)
Is-Man (2008)
Met de voorstelling Is•Man (over eerwraak onder andere in Turkse,
Koerdische en Jordaanse families) verdiept Roosen zich opnieuw in de
islam en de moslimwereld. Nu richt zij haar aandacht via de vrouw naar
de man. Adelheid Roosen voerde gesprekken met migrantenmannen die in de
jaren zestig en zeventig in Nederland zijn komen wonen en werken.
Schoorvoetend kwam ze bij het onderwerp ‘eerwraak’. Roosen drong door
tot gevangenissen waar zij met daders van eerwraak sprak. Ook sprak zij
met familieleden, politie, justitie, stichtingen van migranten en
kinderen van daders. Al deze verhalen verwerkte zij tot een poëtische
vertelling. Website klik hier.
Mam (2009, video, 20 min) 
Een film waarin Adelheid Roosen probeert de belevingswereld van haar
aan de ziekte van Alzheimer lijdende moeder vast te leggen.
Idfa-commentaar: “Een visuele, met liefde en humor gemaakte poging tot
het begrip van een ongrijpbare ziekte.� Roosen: “Nu mijn moeder de
ziekte van Alzheimer heeft, loop ik haar achterna, ontdek waar ze is,
wat ze beleeft, doet en zegt. Ik stap mee in haar wereld. Door
Alzheimer krijg je als kind de kans je moeder opnieuw te zien en in
haar landschap, in haar taal te stappen. Mijn moeder is op reis gegaan
en als verstekeling reis ik in haar bagage mee. Ik zie haar niet
verdwijnen, ik zie haar te voorschijn komen.� De film Mam draait de
komende maanden op filmfestivals in Portugal, Polen, Kroatië en India.
Website klik
hier.Zina in de Wijk (2010)
Amsterdams theaterplatform Zina vestigde zich voorjaar 2010 onder
leiding van Adelheid Roosen tijdelijk in de Groningse Korrewegwijk, de
Hoogte en de Oosterparkwijk. Tien ZINA-makers zijn op zoek gegaan
naar wijk- en levensverhalen die ze, in samenwerking met het
Noord-Nederlands Toneel, verwerkten in een voorstelling. Het Dagblad
van het Noorden schreef: De makers van Zina woonden drie maanden in de
wijken en zijn ’in adoptie’ geweest – de meesten bij een gastgezin.
Roosen zelf ging naar het Toevluchtsoord (opvang voor mishandelde
vrouwen). “De echte verhalen en problemen gaan vaak schuil achter de
voordeur.� Roosen wil de pijn van mensen delen. "Maar wij analyseren
niet." Ze wil de bewoners betrekken bij theater. Ze nam een groepje
vrouwen uit het Toevluchtsoord mee naar een voorstelling. "Een vrouw
zei: ’Daar tovert zich iets uit de vloer, dat tover ik ’s nachts zelf
tegen het plafond.’ Ze bedoelde haar eigen dromen. Dat is wat ik wil:
mensen aanjagen in hun dromen. Website klik hier. to the You I call the Other (2011)
“Ik voel me heel erg thuis in Arabische landen. Het is al de tiende
keer dat ik hier ben voor een project of een voorstelling of om
onderzoek te doen. Je bent hier zo welkom, dat vind ik ongelooflijk!�
Aanleiding voor dit project was de vertoning van de documentaire Mam,
oktober 2010, op het FilmFestival van Aleppo (Syrië). Roosen trof in
Aleppo een zaal vol met ouderen. Mannen en vrouwen boven de 65, die
haar bij het nagesprek vitaal en intensief over alle details van het
Alzheimerproces van Mam bevroegen. Die avond genereerde zoveel vragen,
nieuwsgierigheid en opwinding, dat Roosen de volgende dag een kijkje
nam in een locale psychiatrische kliniek. Zij raakte in gesprek met een
Syrische psychiater die werkt met het Downsyndroom, autisten en
Alzheimer patiënten. Daaruit ontstond in Damascus het project to the
You I call the Other. Van 7 t/m 17 maart 2011 gingen
theatermakers
Adelheid Roosen en Merel de Groot samen met kunstenaars uit Syrië en
twintig studenten van de plaatselijke kunst- en theateracademies op
zoek naar ‘de Ander’. Roosen: “Een poging als kunstenaar en mens mee te
bewegen met en naar de Ander toe. Dwars door de grenzen van dat wat
bekend en aangeleerd is.� Uit deze ontmoetingen ontstond een
interdisciplinair werk dat op 16, 17 en 18 maart 2011 getoond werd in
The Faculty of Fine Arts van de Damascus University. Website klik hier. #MOES (2011)
Van 15 juni tot en met 10 juli 2011 presenteren FemaleEconomy,
ZinaPlatform en de Veenfabriek een muziektheatervoorstelling in
volkstuinen in Leiden en Amsterdam-Noord. “Nieuwsgierig naar
alternatieve samenlevingsvormen binnen onze eigen maatschappij, waren
we vanaf 1 maart 2011 op bezoek in deze volkstuinen. Locaties waar je
als buitenstaander van denkt dat problemen er nog opgelost kunnen
worden met een frisgroen kropje sla in ruil voor een paarsblinkende
aubergine; want stadsbewoners uit de oude volksbuurten van onze steden
tot aan de Maghreb, leven hier samen.� Voor #MOES laten de
theatermakers zich gedurende vier maanden adopteren door de bewoners
van de twee tuincomplexen, om samen met hen aan het begin van de zomer
een voorstelling te spelen. “Acteurs en tuinbewoners zullen verspreid
door de tuinen verhalen vertellen, onkruid laten bloeien, liederen
laten klinken en met weemoed relaties laten verwelken, omdat niet alles
altijd kan blijven bestaan. In de late avondzon musiceren we ons een
weg naar het buurthuis om gezamenlijk op te treden bij de nagloeiende
barbecue en met u onze glazen te laten klinken.� Website klik hier
en hier.Al Quds Underground Festival
Een cultureel huiskamerfestival, in Jeruzalem. Dwars door het kabaal van ideologen, fanatici, opiniemakers en politieke leiders, brengt Al Quds Underground een intiem en persoonlijk geluid vanuit een gebied dat overschaduwd wordt door spanningen en conflicten. Adelheid Roosen neemt voor de tweede keer deel aan Al Quds Underground. Klik hier of hier.Het Zina platform
Vanuit theater De Balie ruimte gevend aan Arabische, Turkse en Koerdische kunstenaars. Kunst en Cultuur Platform voor zachtmoedige confrontatie van het dagelijkse soms rauwe maar wonderschone leven. Zina beoogt grenzen te overschrijden, bruggen te slaan en schotten te slechten tussen westerse en niet westerse culturen, tussen generaties en seksuele voorkeuren en tussen het vreemde en het bekende. Zina is een initiatief van Adelheid Roosen, Myriam Sahraoui, Nazmiye Oral en Elly Ludenhoff. Zina werkt vanuit de Balie, waar ze een verscheidenheid aan kunst en culturele activiteiten ontwikkelt. Klik hier.Adelheid Roosen op internet:
Lucia Rijker
Lucia Rijker gaat vanuit haar boeddhistisch perspectief op onderzoek uit. Deel 3: Hoe te leven met "de ander"? Fascinerend tv-gesprek met o.a. Adelheid Roosen.|
|
|
Hoe te leven met de ander? Wat geloof jij? En dan na lang wrijven over haar kin en hals en veel draaien, en de herhaalde vraag van Lucia: Wat is er nodig? “Niets� Of, en opzij wijzend, naar musici die beginnen te spelen: “Ja, dit, muziek. Dat is wel nodig.� Haar gezicht ineens prachtig, sereen, stralend. “Muziek.� Uitzending, klik hier.
Karin Bloemen & Adelheid Roosen
Karin Bloemen met het lied Vilja (Lehar), waar Adelheid Roosen op inhaakt met haar conference Gênant. Adelheid zat met o.a. Karin Bloemen in cabaretgroep Purper.
In de jubileumvoorstelling van cabaretgroep Purper in 1993 zong Purper A Capella het door Adelheid Roosen geschreven nummer Nee Nee Nee, met o.a. Erik Brey, Karin Bloemen, Frans Mulder, Angela Groothuizen, Alfred van der Heuvel. Purper Gala 1992:
Muziekkeuze op 4
Als kind speelde ze blokfluit, ‘maar ik was veel te druk, niet te houden, en klom het liefst uit het raam’, zegt ze daarover. Later heeft ze het nog eens met pianolessen geprobeerd, dat verliep ongeveer op dezelfde manier. "Roosens muzieksmaak is even divers als haar werk, en doorkruist culturen van oost en west. Ze reist veel door het Midden-Oosten en Noord-Afrika, waar ze gegrepen raakte door de muziek, en de manier waarop die daar beleefd wordt. In haar voorstellingen gebruikt ze graag muziek, en het liefst nieuwe muziek, gecomponeerd voor de voorstelling. Zo is ze op de hoogte van veel stromingen en weet ze waar jonge onafhankelijke musici mee bezig zijn." Haar keuze. Luister hier.De Kist
Herman Wegter rijdt in zijn okergele oldtimer en heeft met uitgesproken Nederlanders een goed gesprek over leven en dood. Om erachter te komen hoe zij over onze sterfelijkheid denken neemt hij een doodskist mee. www.eo.nl/dekist. Volgens Adelheid zit het leven boordevol speelgoed waar ze intens mee wil spelen. Aan de jaren die haar gegeven zijn, heeft ze eigenlijk niet genoeg. Ze zou dan ook dolgraag vijfhonderd jaar willen worden. Herman Wegter heeft een levendig gesprek met haar. Dolblij is ze als Herman haar aan het eind de kist cadeau doet. Adelheid Roosen in De Kist Do 24 feb | rond 23.55 u | NED 2 | Adelheid Roosen te gast in het tv-programma De Kist (EO).Reactie: “Een prachtige uitzending met een prachtig wijf, die me een bijzondere denkwijze bij brengt, namelijk dat je ook kunt accepteren dat je dement wordt, gewoon om het feit dat in het leven de dingen nou eenmaal komen en je ook dit kunt zien als een nieuwe weg. Tot nu toe zag ik dementie als een verschrikking die ik alleen met een zelfgekozen dood kon bestrijden. Fijn om het eens te zien als nieuwe weg. Ik heb ook de mooie documentaire gezien over haar moeder, die was evenzo indrukwekkend. Fijn dat er excentrieke mensen zijn als Adelheid, mensen die op onder gedachten kunnen brengen. Bedankt voor deze aflevering van 'De Kist'.�
