Artikel uit VA-Magazine / Vruchtbare Aarde 1-2007

Foto Vruchtbare Aarde

Editie 1-2007

image
Interview: H.C. Moolenburgh


Editie 1-2010

image

Dit nummer los bestellen


Artikel uit:

image

In editie 1-2010: speciale aandacht voor zangeres Rajae, boomchirurg Jorn Copijn, de Britse reisauteur Chris Stewart, violiste Hester Ingen Housz en de oproep van tandarts Fred Neelissen om alle tandpasta fluorvrij te maken. Verder: belevenissen rond de aankoop van een melkopschuimer van de firmaa Blokker; olijfolie van eigen oogst; de columns van H.C. Moolenburgh en Amalia Baracs. En: het vervolg van de speurtocht van Selma Sevenhuijsen door Etruskenland.




image
Home


DVD Najac

VA's Webwinkel

Fluor, tandpasta & drinkwater

“Als je in deze tijd van chronische ziekten een mens wilt genezen is een pilletje niet meer genoeg. Dan moet je het ‘terrein’ schoonmaken en opbouwen en waar mogelijk herstellen.� En als je het terrein schoonmaakt en van de juiste hulpstoffen voorziet, voegde de Haarlemse huisarts H.C. Moolenburgh daar in 2007 aan toe, in een interview in dit blad, “merk je tot je verbazing hoe enorm het zelfherstellend vermogen van het lichaam is.� Uit dat interview lichten we een passage over fluor, tandpasta en drinkwater.

Uw grootvader promoveerde in 1885 op een proefschrift over het drinkwater in de stad Groningen. U zelf hebt jarenlang strijd gevoerd tegen de toevoeging van fluor aan drinkwater. Wat zou uw grootvader hebben gevonden van de fluoridering van het drinkwater?

“Ik heb hem nooit gekend, ik ben geboren in het jaar dat hij gestorven is, maar afgaand op zijn onafhankelijke geest zou hij gezegd hebben dat fluoridering van het drinkwater wetenschappelijk niet verantwoord is - omdat je de dosering niet kunt aanpassen aan de noden van de patiënt. Een medicijn in het drinkwater stoppen, nee, dat had hij van zijn leven niet goedgevonden.�

De kwestie speelde in Nederland rond 1970, toen de Nederlandse autoriteiten het water uit de kraan in grote delen van het land hadden gefluorideerd. U moest het opnemen tegen het hoogste medische adviescollege, de Gezondheidsraad, plus de minister van Gezondheidszorg, en het hele overheidsapparaat achter hen. Was die strijd voor een groep losse individuen niet zwaar?

“Waanzinnig zwaar. Achteraf terugkijkend snap ik soms niet hoe we het hebben klaargespeeld, want we waren met een kleine groep. Een kerngroep van hooguit twaalf mensen. En ik heb die strijd vaak vervloekt. Het gevoel: waar ben ik aan begonnen. Verschrikkelijk feitelijk. Het was slopend.�

Maar waar kwam de drang dan vandaan om in opstand te komen?

“Ik werd op het matje geroepen bij de Inspecteur van de Volksgezondheid. ‘U hebt een stuk geschreven in het Haarlems Dagblad over drinkwaterfluoridering,’ zei hij. ‘Dat verbied ik u.’ Later in het gesprek bleek hij te zijn aangestuurd vanuit Den Haag. Zijn klacht was dat ik de bevolking ongerust maakte. ‘Maar dat is ook precies de bedoeling,’ zei ik. ‘Ik vind het schandalig wat hier aan het gebeuren is. En ik blijf er tegenin gaan.’

“Het gevoel dat in deze hele affaire iets verschrikkelijk stonk. In feite gaf dat gesprek met de inspecteur me de definitieve duw om in beweging te komen.�

U ziet fluor als een mineraal waarvan de keerzijden onbelicht blijven?

“Fluor kwam in beeld nadat men in Amerika had ontdekt dat de tanden harder waren in streken waar veel fluoride in het water zat. Dat die tanden ook brosser waren en makkelijker braken, net zoals een dode tak makkelijker breekt dan een levende tak, verzweeg men liever. Fluor geeft een verharding, een verkalking zou je bijna zeggen. Ook een afsluiten naar boven toe.�

Sinds 1976 mag fluor in Nederland niet meer in het drinkwater worden gestopt. Grondwettelijk is het zelfs verboden. Sinds kort zijn ook de fluortabletjes uit het advies verdwenen. Maar de hoeveelheid fluoride in tandpasta, en vooral in peutertandpasta, schijnt de afgelopen jaren twee- tot drievoudig te zijn verhoogd.

“Zestig procent van mijn praktijk bestaat uit kinderen. Hoe kleiner een kind, hoe meer tandpasta het inslikt. Een kind van een jaar of drie slikt 35 % van de tandpasta in. Dus in feite wordt dat kind via de tandpasta toch gefluorideerd. Eind jaren zeventig, toen de fluor uit het drinkwater was verdwenen, dacht ik dat het fluorideprobleem overwonnen was. Maar ik had de invloed van tandpasta’s nog niet zo erg door.

“Ik heb in de loop der jaren tamelijk veel kinderen gezien die  vervelende bijverschijnselen vertoonden op gefluorideerde tandpasta - met name hyperactiviteit. Fluoride interfereert met het enzym cholinesterase, en dat enzym zorgt voor een harmonische prikkeloverdracht in de hersenen. Een kind dat fluor inslikt, krijgt als het ware kleine kortsluitingen in zijn hoofd – waardoor deze kinderen erg grillig kunnen reageren.

“Bij kinderen met gedragsstoornissen, die hyperactief zijn, vond ik eigenlijk altijd drie dingen. Een reactie op in de kindertijd gegeven vaccins, met name DKTP; een reactie op kunstmatige geur- en smaakstoffen; en een reactie op fluoride. Als je erin slaagt die drie invloeden uit te schakelen, zie je het kind heel vaak weer volkomen normaal worden.

“Jaren geleden kon het gebeuren dat ik van een moeder te horen kreeg: ‘Pietje is 70 % beter, maar hij heeft nog steeds van die buien.’ En dan gooiden we de gefluorideerde tandpasta eruit en verdwenen ook die laatste ‘buien’ en wist je: ‘he, he, nu zijn we er’.�

Het bovenstaande is een miniem deel van een interview met H.C. Moolenburgh in VA 1-2007. Een ander deel uit het interview is hier na te lezen. In diezelfde editie 1-2007 blikten we ook meer in detail terug op Moolenburghs strijd tegen de Nederlandse drinkwaterfluoridering, begin jaren zeventig. Dat artikel is hier na te lezen.