VA

Interview: Ervin Laszlo

“In zijn jonge jaren was hij een wonderkind - dat de wereld in verrukking wist te brengen met zijn pianospel. Intussen, op hotelkamers en in vliegtuigen, verslond hij het ene na het andere boek over het hoe en waarom van het leven. Elke snipper wetenschap ging door zijn handen. Nu vliegt hij de wereld rond om lezingen te geven. “Het vreemde is dat veel van de kortzichtigheid en het egoïsme van onze tijd voortkomt uit een verouderd, negentiende- eeuws idee over hoe wij en de wereld in elkaar zitten. We beleven onszelf als geïsoleerde deeltjes in een eenzaam universum; we zien niet dat we deel uitmaken van een veel groter geheel - een kosmisch internet, waarin alles wat ooit gebeurd is, nog altijd tegenwoordig is; een gigantisch netwerk dat ons allen verbindt.” Een gesprek met de 72-jarige Ervin Laszlo over informatievelden, pianomuziek en de heuvels van Toscane..

Lees hier de redactionele inleiding tot dit nummer.

Onervaren meisje

In Gombe raakte Jane Goodall voor het eerst vertrouwd met een andere manier van kijken. Ze kan gloedvol vertellen over een herinnering aan een vlieg op haar arm. “Een schitterend mooi insect, met gouden haren op zijn onderlijf en gloeiend rode ogen. Nog nooit beschreven. Dat wist ik zo goed als zeker. Ik dacht: “Als chimpansees naar zo’n vlieg kijken, hebben ze er geen woord voor, ze kijken naar dit ding zonder zich af te vragen wat het is.” Sindsdien had ze vaker het gevoel de woorden weg te moeten laten om schoonheid te kunnen zien. Een portret van ‘s werelds beroemdste apenkenner: Jane Goodall en de blik in de ogen van een chimpansee.

Links rond de relatie mens - natuur, klik hier.

Pianospel, wolven en wijn

Op een uur rijden van New York kunnen stadskinderen kennis maken met wilde wolven. Een initiatief van meesterpianiste Hélène Grimaud: “Het is net als met de muziek - een liefde waarvan je meteen het belang voelt. Opvoeden lukt alleen wanneer je mensen persoonlijk raakt.” In de nieuwe VA-serie ‘parallellen’ hadden we Hélène Grimauds visie op het leven kunnen vergelijken met die van Jane Goodall (“Kinderen hoop geven en inspireren”); of met Ervin Laszlo (“Ik ben het absoluut oneens met het ik-ben-het-maar- syndroom waarmee we de verantwoording afschuiven op overheden en grote bedrijven”); of met Bady Minck (“In een stad als Los Angeles, vol glazen gebouwen, zie je op een heldere dag niet wat echt is en wat reflectie.”). Nee, VA kiest voor een vergelijking met de Franse bio-wijnboer Richard Doughty (“Niet bang zijn risico’s te nemen”).

Dit nummer als welkomstgeschenk binnen een abonnement, klik hier.

Dit nummer weggeven als welkomstgeschenk binnen een geschenkabonnement, klik hier.

Droomreis door de Alpen

Elke ansicht heeft twee kanten: een beeldzijde en een tekstzijde. De voorzijde laat de idylle zien; de achterkant de catastrofe. “Ik ben nog nooit in een stad geweest waar het meer regende dan in Salzburg. Toch heb ik nog nooit een ansicht van Salzburg gezien waarop het regende.” De Luxemburgse filmmaakster Bady Minck maakte een film over een reis door 15.000 droombeelden. In dit nummer een gesprek over regen en zonneschijn, schnaps en geitenkaas, biologische landbouw en de kunst van het kijken, en haar werk als kunstenaar temidden van wetenschappers. “Ik bespeur veel nieuwsgierigheid naar een meer harmonische verhouding tot het landschap.”

Deze editie bestellen binnen een jaargang, klik hier.